Recensie Lionel Richie met All The Hits All Night Long

Lionel Richie – 65 ondertussen – kende een valse start in het Sportpaleis. Tot drie keer toe werden hij en de productie uitgejoeld door awoe-geroep van het publiek. Reden: het duurde lang, te lang eer de show uiteindelijk om zeven voor tien ‘s avonds begon. Nog na half tien, het oorspronkelijke startuur, moest de band doodleuk een soundcheck doen. “All around the word”, het eerste nummer op de setlist van zijn All The Hits All Night Long-tour gold als soundcheck voor Richie zelf, mét voice over dus. En Natalia die in 2012 nog in duet ging in datzelfde Sportpaleis met de zanger stond dit keer niet mee op het podium hoewel er geruchten waren dat de Kempense opnieuw ging samenwerken met de Amerikaan. Voorlopig blijkt daar niets van aan.

Het duurde dan ook even eer die ja toch wat grimmige sfeer onder de 9500 toeschouwers zich omboog tot een positief verhaal: een van stevig meezingen, in de handen klappen en dansen. Pas tijdens “Running with the night” had de man die hits kende met The Commodores en als solo-artiest, het publiek op zijn hand. Dat had vroeger gekund. Dat de afstellingen van het geluid nog niet goed was hoorden we meermaals tijdens solo’s van Dino Soldo.  Zijn mondharmonicasolo bij “Penny Lover” zorgde voor gefluit door de luidsprekers. Toen hij hernam, bleek de micro voor de mondharmonica (veiligheidshalve) nog uitgeschakeld zodat die eerste tonen er niet door kwamen. Niet veel later was het weer van dat, maar dan toen ie de sax bespeelde tijdens “Easy” dat aan elkaar werd geregen met “My love”. Amerikaanse nonchalance dus én weinig respectvol ten opzichte van het Belgische publiek.

Marion Raven: veruit een van de betere voorprogramma’s.

De Noorse singer-songwriter zette aan haar akoestische gitaar en orgel, samen met twee muzikanten (gitaar en Nord) een piekfijn voorprogramma neer waar niets maar dan ook niets op af te dingen viel. Met Meat Loaf nam ze in 2007 nog “It’s all coming back to me now” op. In het Sportpaleis bracht ze die hit solo, erg klein, ingehouden en lieflijk. Dat het Sportpaleis lang niet uitverkocht was, draaide in haar voordeel uit: ze wist een intimistische sfeer te creëren, die gek genoeg Richie later niet zou bereiken.  Moeiteloos sprak ze dan ook haar kopstem aan, en die hoge noot bij “now” die ze lang aanhield kwam er ook al even vlekkeloos uit.   Het publiek kon het erg waarderen, gaf een zeer luid applaus en floot. Dit was gewoon straf, erg straf. Andere songs die er bij ons wel in gingen waren onder andere “End of me” en “The minute”. En zo zette Raven eindelijk nog eens een voorprogramma neer op Vlaamse bodem in het Sportpaleis dat oerdegelijk was, dat muzikaal iets toevoegde aan de avond (wat helaas bij erg veel voorprogramma’s die vaak schitteren in overbodig zijn, niet het geval is).

Jukebox Richie slaat aan

Dat Lionel Richie een erg goed entertainer is, laat ie opnieuw blijken in het Sportpaleis. Zo vindt ie moeiteloos zijn weg naar de linker en rechter zij-podia. Wanneer ie “You were looking so good girl” zingt in “Running with the night” wijst ie even naar een vrouwelijke fan op de rechtertribune. De hartslag van de dame in kwestie gaat even de hoogte in, en we ontwaren hogere waarden aan oestrogeen in het Sportpaleis.

Community-building

“We zijn al een lange tijd samen. We hebben onze ups en downs in het leven gekend, zijn verliefd geworden, of kenden liefdesverdriet.” zo stelde de Amerikaanse zanger die zijn fans in drie groepen opdeelde. Eerst zijn  er de fans van het eerste uur die er al bij waren toen ie optrad met The Commodores. De tweede groep werd volgens hem fan in 1983 toen hij “All night long” solo uitbracht. En dan is er de derde groep volgens hem, dat zijn de kinderen van de fans die geen idee hebben waarover destijds gejankt werd.

“In al die jaren zijn jullie er ouder op geworden en ben ik even jong gebleven. U ziet er trouwens goed uit voor uw leeftijd.” plaagde Richie het publiek even. De zanger duidde vervolgens dan ook enkele hits: “Still” gaat over het einde van een relatie, “Oh no” over het ontdekken dat je lief een ander heeft en voor “Three times a lady” inspireerde hij zich op zijn vader die een toost uitbracht voor zijn vrouw, Richies moeder. Het werd zo’n succes dat Richies vader volgens de artiest om zijn geld, het aandeel in die totstandkoming van het nummer, zou gevraagd hebben. Al zei Richie dat op een ludieke toon. “Stuck on you” ademt dan weer het lentegevoel, opnieuw verliefd zijn uit. “Who do you call?” als je in zulke situatie zit, vraagt Richie aan het publiek. We dachten nog om doodleuk “Ghostbusters” te roepen, maar het publiek overstemde ons door een meer voorspelbaar antwoord te geven.

Live

Dat Richie live aan het performen was, liet ie vaak horen. Door zijn micro op de vleugel te leggen en de handdoek waarmee hij zijn zweet op het hoofd afdepte erop vurig te slaan bijvoorbeeld. Dat gaf steeds het geluid van een stevige klap. Ook applaudisseerde hij meermaals voor het publiek wat stevig versterkt door de luidsprekers kwam. De enige song van de avond die er belabberd doorkwam was “My destiny”. Richies stem klonk daar heel onzeker, een hoge “you” haalde hij niet, ook al had ie de micro ver van zich afgehouden. Hier klonk ie simpelweg oud en helemaal niet zo viriel als tijdens de rest van de show. Ook de sound van de band kwam opvallend op de voorgrond om zijn stem wat weg te camoufleren. Lang niet alles uit de catalogus van Lionel Richie werkt trouwens nog. “Brick House” en “Fire” bijvoorbeeld zijn net als “Sail on” te repetitief. Bij “Fire” mag er dan wel sirenegeluid te horen zijn, mogen de spots zich als sirenes voordoen en er rook op het podium te zien zijn, toch kunnen die ingrepen de aandacht van het publiek en het enthousiasme niet houden. Van “Endless love” brengt ie als vanouds een korte versie waar het publiek de rol van Diana Ross mag invullen. “Ik heb haar gebeld om naar Antwerpen te komen waar er niets anders is dan een oceaanbriesje” zei ie, maar blijkbaar had de ster hem afgewezen. Nu ja, Ross en haar entourage zullen wellicht ook even Google gecheckt hebben en vastgesteld dat de Schelde lang geen oceaan is…

Dijk van een finale

Met “Angel” in heerlijke uptempoversie is het feestje definitief ingezet. Ook “Dancing on the ceiling”, al enkele jaren met een fragment van Jump van Van Halen in, blijft zeer goed marcheren net als “All night long” overgoten met een salsasaus.  Richie bespeelt het publiek met gemak. “Say you, say me” wordt het moment bij uitstek om de smartphones boven te halen. De cameramannen zoomen ondertussen in op wat het publiek doet: meezingen of laten de verlichte kuip zien wat het effect uiteraard vergroot.

Drie keer gaat Richie het podium af om later opnieuw op te komen. Dat doet ie voor “Lady, “Don’t stop the music” en de enige bis – voor het eerst te horen in het Sportpaleis sinds jaren – “We are the world”. Het verklaart waarom we Michael Jacksons muziek door de speakers kregen te horen voor en na het optreden. Een nummer dat het meeste betekenis heeft uit Richies ganse catalogus en dat exact 30 jaar geleden deze maand werd opgenomen en uitgebracht.

Lionel Richie mag dan al behoorlijk geparodieerd worden op het internet – met onder andere een geweldige “vermist”-foto met een oude foto van Richie op en “Hello?” in grote letters, waarbij zinnen uit de songtekst onderaan afscheurbaar zijn. “Lionel Richie en The Commodores the definitive collection” mag dan wel al meer dan 11 jaar uit zijn, en je kan bezwaarlijk zeggen dat Richie nadien nog iets van betekenis heeft toegevoegd aan zijn repertoire. Toch blijft het een man die een enorme catalogus onder de arm heeft (wat weinige jonge artiesten hem zullen nadoen) én die in de jaren ‘70 en ’80 een zeer grote impact had in de (muzikale) wereld.  

< Bert Hertogs >

Marion Raven

De setlist:

1. Driving 
2. When You Come Around 
3. Better Than This 
4. It‘s All Coming Back to Me Now 
5. In Dreams 
6. The Minute 

Lionel Richie:

De setlist:

1. All Around the World 
2. Penny Lover 
3. Easy / My Love (The Commodores)
4. Ballerina Girl 
5. Running With the Night 
6. Still (The Commodores)
7. Oh No (The Commodores)
8. Stuck on You 
9. Brick House / Fire (The Commodores)
10. Three Times a Lady (The Commodores)
11. Sail On (The Commodores)
12. Lady (You Bring Me Up) (The Commodores)
13. Endless Love (Diana Ross & Lionel Richie)
14. Angel 
15. Don‘t Stop the Music 
16. My Destiny 
17. Say You, Say Me 
18. Dancing on the Ceiling 
19. Hello 
20. All Night Long (All Night) 

Bis:

1. We Are the World (U.S.A. for Africa)